Op ‘diner’ bij Kirsten
Donderdagmiddag om 13u, na Kirsten haar ochtend schift als journaliste bij Radio 2
Vlaams-Brabant, hebben we afgesproken bij Kirsten thuis in Korbeek-Lo. Opnieuw een afspraak bij een ‘bekende onbekenden’! Het gevoel van ‘hoe zal het hier verlopen’ dat me bij elk ‘Diner met StreeK’ overvalt juist voor ik op de bel druk raak ik niet kwijt. Ik blijf er me over verbazen hoe open en vriendelijk ik steeds ontvangen wordt. Ik kom wel met een lekker diner, of dat is toch minstens de bedoeling, maar ik kom ook wel de keuken van deze mensen ‘op stelten zetten’. En hoewel je niet komt om een huis te bekijken vraag ik me elke keer weer af ‘wat zou ik achter deze gevel aantreffen’?
Gelukkig word ik verwacht en wordt de deur snel open gedaan zodat ik mijn ‘streske’ op straat kan laten staan als ik het hij binnen wandel.
Kirsten is heel nieuwsgierig naar wat we gaan eten. Ik vraag het lievelingsgerecht van de mensen waar ik ga koken en dan is de verrassing niet zo groot, maar Kirsten heeft lievelings ingrediënten doorgegeven en me ‘carte blanche’ gegeven. Ze wil het graag nu al weten, voor de apero, ‘Wat gaan we eten?’. Ik voel me even thuis als mijn dochter haar dagelijkse vraag stelt als ik thuis kom van het werk: ‘Mama, wat eten we vandaag?’. Het geeft me in ieder geval al een huiselijk gevoel. Als ik het menu opsom zie ik in haar ogen de ‘goesting’ aanscherpen. Kirsten is zelf graag met eten bezig, koken, eten, naar de markt gaan,… en had daarom ja gezegd op mijn ‘Diner met StreeK’. We beginnen met een apero, een cocktail van ‘Ginetical Royal Gin’ een gin uit Hoeilaart van ‘Ghost in a bottle’ www.ghostinabottle.be met Ritchie lemon limonade uit Heverlee www.drinkritchie.com en een takje rozemarijn. Als hoofdgerecht heb ik verse ravioli met een mousse van broccoli, gerookte zalm, gebakken champignons, broccoli en een romige broccoli saus afgewerkt met een schaafsel van ei. En tot slot als dessert is er broccoli sorbet met citroen sorbet. De goesting is niet meer alleen in Kirsten haar ogen te lezen maar haar hele gezicht verraad dat ze er zin in heeft! Om elkaar wat te leren kennen maak ik de cocktail en zetten we ons rustig in de zon. Kirsten vertelt dat ze bijna dagelijks vers kookt, meestal samen met haar vriend. In de voormiddag sturen ze elkaar meestal een sms ‘Wat eten we vandaag?’ en dan brengt de man van de supermarkt, Kirstens vriend werkt in een supermarkt hoe gemakkelijk is dat!!!!, dat ’s avonds mee naar huis. Maar als het mogelijk is gaan ze in het weekend naar de markt voor lokale verse producten te kopen om ‘de week door te komen’. Als ze dan samen in de keuken staan staat Kirsten links van het fornuis, de veggie kant en de man van de supermarkt staat rechts aan de vlees kant. Heerlijk vindt ze dat samen koken, een praatje maken, wat groenten snijden, een aperetiefje drinken,… misschien is dat nog wel fijner dan het eten zelf, ‘goesting krijgen’ is altijd een heerlijk moment!
Als we wat aan het praten zijn wil Kirsten alles weten wat ik ga doen en wat ik al gedaan heb, waar de producten heb gekocht en wat de verhalen zijn van de telers. Ja, een journalist kan je behoorlijk op de rooster leggen maar ik beschouw haar interesse als een groot compliment! En dan maak ik me klaar om aan het hoofdgerecht te beginnen. Kirsten heeft een heel fijn huis waarbij de tuin hoger ligt dan de keuken. Je kijkt als het ware vanuit de keuken ‘onder de tuintafel’ en van aan de tuintafel kun je meekijken in de potten en pannen die op het vuur staan. Het geeft een heel fijn contact met de tuin als je hier staat te koken, het moet heel gezellig zijn als er volk buiten staat en jij bent bezig in de keuken. En daar sta ik dan weer in een vreemde keuken achter het fornuis. Water koken voor de ravioli, een beetje gerookte zalm opbakken samen met de champignons en ook de geblancheerde broccoli en mag even mee aangestoofd worden. Sausje nog eens opwarmen en dan kunnen we beginnen te dresseren. Eerst enkele stukjes gerookte zalm, daarop 4 ravioli’s, enkele roosjes broccoli, wat gebakken champignons en een beetje gebakken gerookte zalm. Nu nog een beetje saus erbij, wat geraspt ei erover en afwerken met een draai van de pepermolen. Het is een heel kleurrijk bord. Ik heb ook geprobeerd om veel verschillende texturen te gebruiken om het smakenpallet zo groot mogelijk te maken. Gerookte zalm bakken of rauw zijn beide heel lekker maar hebben een hele andere smaak. Net hetzelfde met de broccoli in de ravioli, de geblancheerde roosjes of de roomsaus met broccoli, drie keer helemaal anders! Kirsten aarzelt een beetje om er aan te beginnen maar dat blijkt te zijn omdat ze het bord heel mooi vindt. Een compliment dat ik graag aanneem. Ze is helemaal overdonderd door de vele smaken op haar bord. ‘Ik gebruik ook dikwijls deze ingrediënten maar dit is toch iets helemaal anders… Super lekker, veel verfijnder en origineler dan de ‘door de weekse’ versie die ik er zelf meestal van maak!’ Het blijft fijn om gasten te zien genieten van je eten, wat heb ik toch een top job! Al snel kom ik bij mijn populaire vraag ‘Wat betekend culinaire verwennerij voor jou?’ ‘Lekker eten zoals dit kan zeker! Maar bij verwennerij heb ik ook het gevoel dat ik niet moet koken dus ervaar ik op restaurant gaan meer als een culinaire verwennerij. Maar niet zomaar op restaurant, liefst met vrienden en een goed glas wijn. Niet te zwaar eten, niet te veel eten maar goed, lekker eten en liefst ook afwisselend. Kleine porties van ‘vanalles wat’. En een mooi omgeving dat is ook belangrijk. Ja, het is het hele plaatje dat belangrijk is, als alle puzzelstukjes juist samen vallen kun je spreken van culinaire verwennerij…’
Als haar bord leeg is wil ze graag nog een keertje bijvullen, het moest zo lekker maar niet zijn! Joepie! Ik heb weer punten gescoord!
Nu het dessert nog, een sorbet om alles goed te verteren. Een sorbet van broccoli met suikerwater en wat ‘No Ghost in a bottle’ een lekker alchoholvrij alternatief uit de winkel van ‘ghost in a bottle’. Dit gecombineerd met een klassieke citroen sorbet. Het is warm dus is de sorbet een welgekomen verfrissing. Kirsten vindt, net als ik, de broccoli sorbet een beetje vreemd maar samen met de citroen sorbet komen ze beide tot hun recht.
Ik heb het gevoel dat ik nog de hele avond met Kirsten kan praten over lekker eten, lokaal winkelen, de lekkerste koffie en de beste bakker maar de plicht roept. Ik berg mijn potten en pannen weer op en laat de laatste restjes eten achter zodat de man van de supermarkt straks ook nog even kan proeven. Net als het receptje, hopelijk heb ik haar overtuigd dat zelf pasta maken niet zo moeilijk maar vooral heel lekker is!
Op weg terug naar huis kan ik weer een positieve balans opmaken; fijne gast, goeie babbel, lekker eten én weer veel complimentjes gekregen! Weer een mooi verhaal om te vertellen. En het recept? Dat geef ik jullie mee in een volgende blog!