Friet stoofvlees voor Erhan!
‘Ik ben dan wel journalist’, zegt Kirsten Simons mij, ‘maar ik heb niet zo heel veel bekende mensen in mijn kennissenkring…’ Ze noemt een paar namen maar wil gaan voor iemand die ze goed kent én die zeker van eten houdt! Niet onbelangrijk natuurlijk dat mijn gast graag aan tafel zit én er ook van kan genieten.
‘Ik kan Erhan Dimirci vragen als je wil?’ laat Kirsten me na een paar dagen weten. En dat vind ik helemaal ok! Twee dagen later goed nieuws: ‘Erhan ziet het helemaal zitten, hij houdt van eten en van erover babbelen. En aangezien jullie beiden uit Limburg komen komt dat helemaal goed!’
Ik was enkele dagen eerder bij een avondje tv- zappen op een luie vakantieavond, terecht gekomen op de laatste one-man-show van Erhan. Ik heb goed gelachen en het Limburgs accent dat hij blijft hebben, ik moet niet onder doen want ook aan mij kun je blijven horen waar mijn roods liggen, voelt gewoon fijn, herkenbaar.
En nu moet ik hem contacteren om voor hem te koken. Zou ik Turks moeten koken? Zou ik dat kunnen. Want waarschijnlijk heeft hij een ‘echter Turkse mama’ die heel lekker kan koken…
Dus zoals elke keer toch weer een beetje schuifelen op mijn stoel bij het indrukken van zijn telefoonnummer, en zoals elke keer weer, of toch meestal, krijg ik het antwoordapparaat aan de lijn. Ik begin het systeem van ‘bekende mensen’ een beetje door te hebben. Een keertje bellen, nog een keertje bellen en dan een sms sturen om te laten weten wie je bent en waarom je belt en dan laten ze iets weten of bellen ze zelf terug, als ze je oproep relevant vinden natuurlijk.
Ondertussen weet ik dat Erhan wel graag lekker eet dus vond hij mijn oproep gelukkig héél relevant en nog geen half uur later al een sms van Erhan. Ik bel je over een uurtje want ik zit in opname, ok? Nog even schuifelen op mijn stoel en dan gaat de telefoon. ‘Hallo met Erhan, ben jij het Leen?’ Ja hoor, dat accent herken ik helemaal! Na even wat ‘hoe gaat het, en met jou’ komt de grote vraag: ‘Erhan, wat eet jij graag?’ Heel snel komt er een antwoord: ‘Friet stoofvlees’. Ok, daar moest hij niet lang over nadenken. Achteraf hoor ik dat Erhan in elk cultureel centrum waar hij gaat optreden friet stoofvlees besteld voor een eigen vergelijkende studie! Hopelijk komen we hier goed uit!
Ik pols toch nog even of ik geen Turks moet klaar maken maar dat moet niet. ‘Dat maak ik zelf al heel veel klaar, dat moogt gij eens bij mij komen eten!’ Daar ga ik hem aan houden, verslag hierover volgt laten!!
Ok, nu kan ik weer beginnen aan mijn zoektocht naar streekproducten, deze keer in en rond Brussel! Een nieuwe uitdaging. Weliswaar niet zo ver van waar ik woon maar toch heeft Brussel en haar streekproducten nog veel geheimen voor mij maar dat is natuurlijk het fijne aan ‘Diner met StreeK’. Ik ga met plezier op ontdekking en hou jullie op de hoogte!