Pintjes drinken met dé metal man van België
Het blijft een beetje vreemd om met gekend Vlaanderen te gaan dineren maar het blijft ook altijd zeer spannend. Vandaag ga ik naar Franky De Smet-Van Damme, dé metal man van België die in Brugge woont. Maar eerst maak ik nog een ommetje langs Oostende om lekker verse Noordzee vis te gaan kopen.
Als ik van de viswinkel in Oostende kom rij ik naar mijn meter om daar de laatste voorbereidingen te treffen voor de bapas voor Franky.
Garnaaltjes pellen, vis in tartaar snijden, kruiden, en proeven, vooral proeven. Heerlijk zo’n viske recht uit de zee. Ik zie mijn meter toekijken met veel goesting en voor ik vertrek moet ik haar dan ook beloven om ook eens voor haar te komen koken. Met veel plezier meter, jij haalt een vers viske en ik kom er iets lekker mee doen. Met deze belofte stap ik in mijn auto en zet koers richting Brugge.
Ook rock sterren kunnen niet leven van alleen maar glazen boterhammen!
Ik heb Franky alvast gevraagd om het bier koud te zetten en om zijn mooiste glimlach in te oefenen want eerst wil ik nog wat portretjes van hem maken.
We hebben afgesproken in Franky zijn ‘man-cave’, hier wordt muziek gemaakt, hier worden plannen gesmeed, hier komt Franky tot rust én hier worden pintjes gedronken. Niet de hele dag door natuurlijk, maar voor de bier tasting vanavond staat de ijskast vol bier en een beetje witloof. Ook rock sterren kunnen niet leven van alleen maar glazen boterhammen!
Eerst wat foto’s maken, ook een selfie natuurlijk en tegen dan komt ook de rest van het gezelschap aan. Ja, deze keer ben ik niet alleen, ik heb mijn bier-madammen meegenomen. Als beginnend food-blogger heb ik nog niet teveel te bieden als iemand mij helpt, maar klinken met Franky De Smet-Van Damme was waardevol genoeg om mee te werken aan ‘Diner met StreeK’.
Franky is zeer benieuwd naar wat ik met zijn bier gedaan heb. Eigenlijk niet wat ik met zijn bier heb gedaan, maar wat ik heb gemaakt om zijn bier nog beter tot zijn recht te laten komen.
Zelf is hij niet de grootste kok vertelt hij: ‘Koken is niet mijne sterkste kant, maar een liedje zingen dat kan ik wel.’ Dan zijn er toch nog dingen eerlijk verdeeld in de wereld want een liedje zingen is niet mijne sterkste kant, laat mij maar in de potten roeren.
Ondertussen ben ik peertjes aan het stoven in Franky zijn keuken en weer denk ik verwonderd: ’Zie mij hier nu staan in de keuken van Franky De Smet-van Damme. Ik sta hier te koken alsof ik nooit iets anders gedaan heb en zelfs Franky vindt dit geen vreemde situatie… gek toch waar Diner met StreeK mij al heeft gebracht!’
Peertjes dus, gestoofd, letterlijk. Beetje peper en zout erbij en zachtjes laten garen in wat boter. Franky vraagt zich af wat er geserveerd zal worden. Het eerste gerechtje wordt geserveerd bij een wit, hoppig bier, ‘The Great White’. Als de peertjes zacht zijn en mooi bruin krokant gebakken werk ik ze af met ‘Achelse blauwe’ een heerlijk zachte maar toch sterke blauwe kaas en hand gepelde garnaaltjes. Franky is positief verrast dat een klein gerechtje zoveel smaak kan geven én de smaak van het bier naar een hoger niveau kan doen tillen. En ook mijn biermadammen zijn enthousiast. Eerste opdracht geslaagd dus!
Even een glaasje water tussendoor en dan op naar mijn volgende bapas.
Franky blijft ondertussen vertellen over het ontstaan van zijn bier. Het begon met de ‘Turbeau Noir’ maar ondertussen is de familie al met twee bieren uitgebreid. Franky is best trots op zijn bier en dat mag ook wel. Als ik mijn biermadammen mag geloven zitten de smaken goed, elk in zijn eigen catégorie.
Ik ben blij dat ik nu een klein hoofdstukje mag meeschrijven aan dit Turbeau verhaal
Daarnaast is Franky ook verantwoordelijk voor alle marketing rond het bier, voor de verkoop, kortom het hele ‘Turbeau-verhaal’ heeft Franky zelf op de kaart gezet en ik ben blij dat ik nu een klein hoofdstukje mag meeschrijven aan dit verhaal.
Het tweede bier van Franky’s Turbeau familie is ‘The Hopper IPA’. Dit bier is uitgebracht voor de Amerikaanse markt omdat ze daar wel van IPA bieren houden. Of ze in Amerika ook van mijn bijhorende bapas zouden houden weet ik niet maar Franky zit in elk geval al met veel goesting en ook wat verwondering naar mij te kijken als ik bezig ben in de keuken.
Deze keer heb ik mijn inspiratie gezocht bij ‘The North Sea Chefs’ en is mijn oog gevallen op een ‘croque met vis en kaas’ naar recept van chef Jeremy Girvan van GJCOOK. Een lekker lokale bruine boterham beleggen met een sneetje ‘Oud Brugge kaas’ en dan besmeren met een tartaar van verse zeebaars, roomkaas en kruiden. Even bakken in de pan om de kaas te laten smelten en de zeebaars een klein beetje te laten garen. De geur van de croque vult de kamer en de glazen bier worden gevuld. De BOB onder ons, ikke dus, hou het bij zeer kleine proevertjes, de andere mogen zich laten gaan. Ik leg de croque’s mooi op een bordje en kijk naar Franky als hij zijn eerst hap neemt. ‘Waarom kijkt ge zo?’ vraagt Franky ‘Ge twijfelt toch niet aan u kookkunst hoop ik want dit is zo lekker, echt, ge moogt trots zijn op uzelf!’ Thanks voor de heerlijke commentaar Franky, ge zijt ne goeie gast!
Het vettige van de kaas en de vis is de perfecte combo met het bittere van het bier. Beide smaken brengen het beste in elkaar naar boven, dat proef ik zelfs. En zelfs als je geen bier of IPA fan bent zou ik deze combinatie eens uitproberen want het werkt!
We hebben nog één biertje te gaan. Al zou ik niet direct ‘biertje’ zeggen. De Turbeau Noir, de eerste telg van de familie Turbeau, is een bier van 8%, niet niks dus. Franky is zelf niet de grootste bier drinker en als ze op stap waren met zijn band ‘Channel Zero’ werd er meestal ‘mazout’ gedronken. Neen, die stoere metal kerels dronken geen echte mazout, maar bier met cola. Ja, achter elke echte zware metal man schuilt een stoere bambi zoals Franky zelf zegt. Als is die stoere bambi eerder een ‘oude’ vos geworden. Eéntje die zijn haren misschien wel ooit zal verliezen, maar nooit zijn streken. En dat vind ik helemaal top, een beetje StreeK van tijd tot tijd is altijd ok!
Dit is godverdomme zo’n belachelijk goeie combinatie!
De Turbeau Noir dus. Met dit bier wou Franky een beetje de smaak van ‘mazout’ benaderen. Het is een donker fruitbier geworden waarvan de meeste bierdrinkers zullen zeggen ‘you love it or you hate is’. Ik ben, zoals nu wel duidelijk is, geen bierdrinker, maar ik kan wel zeggen: ‘I like this one!’ Al van bij het begin was het duidelijk voor mij dat ik dit fruitige bier wou combineren met chocolade. Ik heb dan ook alles uit de kast gehaald om dé ultime rock ’n roll praline te maken in de vorm van een elektrische gitaar. En yes, Franky was behoorlijk onder de indruk. En dan had hij de vulling nog niet geproefd, een ganache van chocolade met een toets van framboos. Zijn reactie was zo spontaan (h)eerlijk toen hij ‘zijn’ gitaar in zijn mond stak: ‘Leen, dit is godverdomme zo’n belachelijk goeie combinatie, dit is overheerlijk! Turbeau Noir hebben ze me al veel voorgeschoteld in stoofvlees, maar dit is totaal iets anders. Merci dat ge dit voor mij hebt willen doen.’ Fijn toch als de gasten zo blij zijn.
Franky enthousiast, mijn biermadammen enthousiast en ik moe maar zeer tevreden.
Nog een bakske bier mee gekregen van Franky om nog eens te toasten op deze fijne avond en dan richting Overijse. Het was een fijne, inspirerende avond!
Merci Franky, het was een eer om voor u te mogen koken! Met veel plezier werken we nog eens samen!