Hoe later op de avond, hoe fijner de gesprekken
We zitten nu al een tijdje samen aan tafel bij Pascal en hebben allemaal het gevoel van ‘nu kennen we elkaar wel’. De gesprekken gaan over vroeger en nu, over lekker eten en te veel eten, over werken voor én achter de schermen bij TV, over privé aangelegenheden en in the picture staan,… en dan komt de zin weer, die meestal wel opduikt bij mijn Diner met Streek etentjes: ‘Wat in de keuken gezegd wordt, blijft in de keuken!’. Neen, het gaat dan niet over vettige roddels ofzo maar eerder over nieuwe projecten, over waar zijn we mee bezig en wat brengt het nieuwe jaar. Fijne vooruitzichten voor elk van ons, dat beloofd ook voor jullie!
Ma, hedde gij nu nog eten voor os of wat!
En dan is het tijd voor dessert! ‘Ma, hedde gij nu nog ete voor os of wa!’ Ik hoor een heerlijk Kempisch accent en zie pretlichtjes in de ogen. Fijn om gasten met goesting rond de tafel te hebben! ‘Wa is’t? Iet lekker hé!’ En ja hoor, het is iets lekker, een echt winters dessert: appelcrumble met speculaas ijs, vers gedraaid! ‘Voor mij ma e klein beke he!’ zegt de ene, ‘Ik ga passe want die pulled pork was te goed.’ zegt de andere. En als iedereen zijn portie heeft gehad haal ik de kers op de taart boven, zelf gemaakte crema di limoncello. Ik duik weer in Pascal zijn kasten en vind tussen al het servies en glaswerk de perfecte glaasjes voor deze heerlijk likeur. Als ik het romige goud in de glaasjes giet gaat de bel van de voordeur. Nog meer vrouwelijk schoon vult de kamer, het is de dag van de zoete inval, maar iedereen is welkom. ‘Ook een glaasje limoncello’ vraag ik. ‘Die die Anneke zelf maakt?’ Neen moet ik bekennen. ‘Dan niet!’ Maar ik heb hem gemaakt zeg ik snel.. ‘Ok, toch zelfgemaakt dan wil ik wel proeven!’ En we schenken nog een glaasje bij.
Dan wordt ik wel heel nieuwsgierig naar de crema di limoncello van huize Braekman en gaan we een vergelijkstest doen.
En dan blijkt dat ten huize Braekman veel zelf wordt gemaakt, iets wat mij bekend voorkomt. Er komt een fles zelfgemaakte pikante olie op tafel en ook zelfgemaakte porto wordt bijgezet. Omdat ik nog naar huis moet rijden ben ik al een tijdje op een waterke overgeschakeld maar Pascal vindt dat ik alles toch eens moet proeven en staat erop dat ik hun culinaire kunsten mee naar huis neem om daar rustig te genieten. Bedankt Pascal! De porto valt goed in de smaak, de olie staat te wachten op het juiste moment.
En op het juiste moment begin ik ook mijn potten en pannen in te pakken. Het was een heel fijne avond, ik voelde me helemaal thuis en heb genoten van het gezelschap.
Als ik na enkele dagen een berichtje krijg van Pascal ‘Leen nog eens een dikke merci. Was top!’ weet ik zeker dat ik niet de enige was die van deze avond heeft genoten.