Een voorgerecht met Seppe Nobels als inspiratiebron!
Het is nog maar maart maar de zon schijnt volop. Vreemd om nog een beetje te denken in termen van wintergroenten dus ga ik op zoek naar een frisse toets.
Sinds Kerstmis ben ik de gelukkige eigenaar van het kookboek ‘Een kookboek’ met 450 klassiekers van mijn grote inspiratiebron chef Seppe Nobels. Een heerlijk kookboek, liefst 605 pagina’s dik, vol met lekkere inspiratie op een prachtig niveau maar haalbaar voor iedereen. In dit boek moet ik wel iets vinden met rode bietjes en een frisheid die we nodig hebben wanneer de lente om de hoek gluurt.
Mijn keuze valt op een salade van radijzen met rode bieten en schapenyoghurt. Ik heb niet alle ingrediënten in huis maar met een paar aanpassingen lukt het wel én ik moet nog een beetje pasta integreren.
Ik ‘tover’ het receptje van Seppe om naar een open lasagne met radijsjes, rode biet en kruidige yoghurt. Ik wordt blij van dit receptje, hopelijk Ann straks ook!
Ann krijgt plots honger en begint vol enthousiasme de tafel te dekken.
Als ik met mijn potten en pannen aankom in Grimbergen wil Ann dolgraag weten wat we gaan eten. Als ze hoort dat er ook een voorgerechtje én een dessertje voorzien is wordt ze al helemaal blij. En wanneer ik vertel dat pasta, room en rode bietjes veel aanwezig zijn verdwijnen de vervelende restanten van een gezellige avond als sneeuw voor de zon! Ann krijgt plots honger en begint vol enthousiasme de tafel te dekken.
Buiten in de eerste lentezon gaan we lunchen. Heerlijk om zo de werkweek af te sluiten.
De ‘bouwwerf van Ann haar huis’ is in mijn ogen behoorlijk proper en ik zet het water op de pasta te koken. De pasta die ik die ochtend heb gemaakt en dus nog lekker vers is moet maar een paar minuutjes koken in licht gezouten water.
‘Ik kook zelden of nooit, omdat koken gewoon niet mijn sterkste kant is!’
‘Ik kook zelden of nooit, zeker niet als mijn man thuis is, want dan is er altijd wel één of andere opmerking omdat ik het toch niet helemaal juist doe, omdat ik de kooktijd niet helemaal respecteer, omdat ik boter gebruik in plaats van olie, omdat koken gewoon niet mijn sterkste kant is!’ laat Ann zich ontvallen. ‘Ik zou het wel gewoon kunnen worden als je elke week zou komen, of gewoon elke dag mag ook hoor!’ zegt ze lachend.
Ondertussen begin ik aan de ‘opbouw’ van de open lasagne. Eerst een beetje olijfolie en wat yoghurt met fijne kruiden, een mooi rondje lasagne en weer wat yoghurt met fijne kruiden. Dan begin ik met de groenten. Op de yoghurt leg ik wat gemarineerde blokjes rode biet en de yoghurt begint aan de randjes mooi roze te kleuren. Dit is veruit mijn lievelingskleur op het bord! Ook Ann ziet dit gebeuren en kijkt vol goesting naar de bordjes. Ik snij de radijsjes in hele fijne rondjes en plaats deze tussen de rode bietjes. Ik ‘strooi’ er een beetje zeer fijn gesneden venkel over en garneer met een beetje venkelloof, een draai van de pepermolen en een snuifje grof zout. Daarop leg ik nog een blaadje lasagne dat ik afwerk met een klein beetje groentjes en een mooi plukje venkelloof. Nog een draai van de pepermolen en wat olijfolie waarin de rode bietjes gemarineerd zijn.
‘Ola, dat ziet er goed uit!’ hoor ik plots naast mij. Ann is volop bezig om foto’s te maken. Even flitst er door mijn hoofd dat ze dat doet om het zelf de volgende dag ook te kunnen maken maar ik kom snel terug op die gedachte. Ann bevestigd al snel … ‘Ik maak wat foto’s voor een leuke post op Instagram, goed?’.
Ik lach en zeg dat ik het allemaal ok vind. Dan gaan we aan tafel.
‘Het is niet alleen mooi, het is ook echt lekker’ is het eerste compliment dat Ann geeft.
Altijd fijn om te horen dus geniet ik er maar van.
Aan tafel twee pittige dames die weten wat ze willen!Goed leven en lekker eten!
Het wordt stil bij Ann en dat is voor mij een goed teken! Ann is ‘in het echt’, net zoals je ze hoort op de radio, en gezellige madam die heel goed kan babbelen. Aangezien dat babbelen ook een sterke kant is van mij valt het gesprek die middag bijna nooit stil, behalve als er gegeten wordt. Soms zegt stilte meer dan duizend woorden denk ik dan.
Ik hoop dat ik Seppe Nobels geen oneer heb aangedaan door zijn recept een ‘beetje’ te herschrijven naar een voorgerechtje met ‘Veel Streek’ voor Ann. Pasta met bloem van de molenaar in Sint-Joris-Weert, eitjes van bij de buren, rode bietjes en venkel van bij de boer en yoghurt vers van de Melkerhei te Linter. Streek genoeg op ons bord én misschien ook wel een beetje aan tafel met twee pittige dames die weten wat ze willen!
Goed leven en lekker eten!
Dat beloofd voor het hoofdgerecht.