Voor vlees moet je in Brussel bij ‘den Abattoir’ zijn!
Wie in Brussel ‘vlees’ zegt denkt aan ‘Den Abattoir’ dus trek ik naar de Abattoir om een stukje rundsvlees te gaan halen voor een lekker potje stoofvlees!
De ‘Foodmet’ van de abattoir is open op vrijdag, zaterdag en zondag in de voormiddag. Het is niet alleen de juiste plaats in Brussel voor een goed stuk vlees of vis, het is ook een echte sfeervolle markt waar heel wat culturen elkaar ontmoeten. Het is een mierennest vol kleuren en geuren, voor ieder wat wils! Zeker onder een stralende zon als vandaag voel ik me onmiddellijk op vakantie in eigen land! Elke keer ik naar Brussel kom zeg ik tegen mezelf ‘dit moet ik meer doen, Brussel heeft zoveel te bieden én is vlakbij’ maar het lijkt of ik het altijd snel vergeet. En ook nu weer doe ik mezelf de belofte om snel terug te komen, hopelijk vergeet ik het niet.
Eens in de ‘foodmet’ kijk ik eerst even rond en ga dan op zoek naar stoofvlees. Ik google alvast even ‘stoofvlees’ in het Frans en kom uit bij ‘ragoût de bœuf’. Oké, gewapend met mijn vertaling stap ik op een willekeurige ‘bouché’ af. Ik vraag 2kg ‘ragoût de bœuf’ en krijg een groot stuk vlees. Ik vraag nog ‘C’est bien pour carbonaat? ‘ oui, oui ! Maar ik heb er geen goed gevoel bij. Ik betaal en begin dan eens goed na te denken; ik heb soepvlees gekocht denk ik… dat kan ik ook wel gebruiken voor een lekker soepje of een goeie saus maar het is niet wat ik nu nodig heb. Ok, op nieuw op zoek. Overal zie ik enorme ‘comtoirs’ met heel veel soorten vlees, ongelooflijk ! Moeten deze slagers om 14h uitverkocht zijn ? Maar wie zoekt die vindt! En ik vind stoofvlees, nu ben ik zeker! Nu nog wat lekkere patatjes zoek voor verse frietjes en ik ben helemaal klaar om iets lekker te koken voor Erhan! Maar vanavond moeten we thuis ook nog eten dus ga ik nog snel langs één van de vele ‘viswinkels’ voor wat verse calamaris en passer ik ook nog een kaas-kraampje voor een stukje verse Griekse feta. Ja vanavond geen lokale specialiteit maar een frisse zomers maaltijd met Griekse Touch!
Als ik naar huis rij zet ik eerst mijn vriend ‘Waze’ aan om onze hoofdstad uit te geraken en dan zet ik de radio aan. Op radio 2 is er ‘Het ministerie van lachende zaken’, een humor programma waarin je korte stukjes van stand-up comedians te horen krijgt. En wie is er op de radio… Erhan Dimirci! Hij vertelt juist over het feit dat hij, als Turk met donkere haar en huidskleur getrouwd is met een echte Vlaamse vrouw met blond haar en blauwe ogen. Zijn 2 zonen zijn fysiek een ‘mengelmoes’ van hun twee, zijn lichaamsbouw en de bleke huid en blonde haar van de mama… Erhan maakt er een grapje over. Blijkbaar vindt onze samenleving het nog steeds een beetje vreemd, een echte Turk op stap met blanke kinderen… Maar of Erhan een ‘echte Turk’ is daar wil ik nog achter komen. Zoals ik hem nu een beetje ken van onze eerste gesprekken, mails en sms’kes is het vooral een aangename man, Turk, Brusselaar, Limburger én wereldburg… of hoe zeggen ze dat daar bij ‘Het Belang van Limburg’?